Binnenkort een onthulling

Er staan een paar leuke ontwikkelingen op stapel, waar ik nog niet over mag schrijven. Deze ontwikkelingen vragen veel tijd, dus sorry voor de lange wachttijd tussen de updates. Wel houd ik dit blog nog ietwat regelmatig bij.

Verbod op gewelddadige games is onzin

Dit opiniestuk van mij staat vandaag in NRC Next

De roep om het verbod op gewelddadige videospellen laat veel zien over de onwetendheid en misverstanden die er bestaan onder politici. Deze heren en dames gaan er in de eerste plaats nog steeds uit van het idee dat een videospel altijd op kinderen is gericht. Dit is niet het geval. Sterker nog: het grootste deel van de titels die op dit moment op de markt komt richt zich op oudere en volwassen gamers. Spellen als Grand Theft Auto, Gears of War, Dead Rising, Resident Evil en vele honderden anderen zijn domweg niet geschikt of bedoeld voor kinderen.

Het zou voor ouders onduidelijk zijn? Nou, wie een winkel binnenloopt en de hoesjes van deze spellen bekijkt, ziet in één oogopslag dat er geweld in deze games zit. Daar hoef je de symbooltjes op de achterzijde niet eens voor te raadplegen. Iedereen kan zonder enige moeite een kindvriendelijk spel van een volwassen titel onderscheiden.

Games zouden bovendien schadelijk zijn voor jonge kinderen. Maar zijn bepaalde films dat ook niet? Geen ouder haalt het in zijn of haar hoofd om zijn of haar te jonge kind aan Dawn of the Dead, Pulp Fiction of het holocaustdrama The Pianist bloot te stellen. En als dat wel gebeurd dan maakt de ouder een fout. De genoemde films kunnen voor jonge kinderen behoorlijk eng zijn. Er vloeit bloed, er wordt grof taalgebruik gebezigd en de aanwezigheid van gruwelijke monsters (al dan niet menselijk) is de beste manier om nachtmerries te veroorzaken. Toch haalt geen redelijk politicus het in zijn of haar hoofd om deze films te verbieden.

Er is ook nog nooit aangetoond dat er een één op één oorzaak-gevolg relatie is tussen gewelddadige spellen of films en gewelddadig handelen. Dus hoewel je jonge kinderen uiteraard moet beschermen tegen buitensporige beelden, is er geen enkele reden om aan te nemen dat er op dit moment miljoenen zestien tot 35 jarigen achter hun Xbox of playstation muteren tot psychopathisch moordenaar. Bij de enkeling waar de stoppen wel doorslaan is heel wat meer aan de hand.

De grote commotie bij Europolitici is ontstaan dankzij het spel Rule of Rose. Een spel dat ‘aan zou zetten tot kindermishandeling.’ Nee, is niet zo. Het is een (niet zo best) puzzelspel, waarbij het meisje dat door de speler wordt bestuurd in een aantal scenes wordt gefolterd. Heel schokkend, misschien. Maar dat is heel wat anders dan ‘aanzetten tot’. Net zoals A Clockwork Orange niet aanzet tot verkrachting met een op het gezicht gebonden porseleinen penis.

Gewelddadige games verbieden is net zo verkeerd en slecht geïnformeerd als het verbieden van Pulp Fiction. Games moeten net zo behandeld worden als films. Als ouders dat doen is er niets aan de hand.

Digitale TV op Xbox 360

In Amerika gaat Microsoft samen met kabelexploitant AT&T digitale televisie aanbieden via de Xbox 360. De spelcomputer functioneert dan als een decoder, die het tv signaal ontvangt via de breedband internetverbinding. Hiermee wil Microsoft van de 360 een ‘totaalmachine’ maken die voor het hele gezin interessant is. Eerder startte Microsoft al met het aanbieden van films en TV series, die (voorlopig alleen in de VS) via Xbox Live zijn te downloaden. Een woordvoerster van Microsoft Nederland kon nog niet aangeven wanneer beide diensten ook in Europa aangeboden worden.

Keuzes, keuzes...

En ik dacht dat het een rustige game periode zou worden... Not! Lost Planet lag vanmiddag op de mat. En na een uurtje proberen bekroop me een gevoel dat ik wel eens vaker heb met games. Dat is geen goed gevoel. Mij bekroop de gedachte: speel ik dit wel goed? Doe ik nou wel wat de bedoeling is?

Laat me dat even toelichten. In Lost Planet knal je reuze insecten weg. Te voet of in een Mech. In het eerste level kwam ik bij een deur waar ik met mijn Mech niet in kon. Dus ik stapte uit om het gebouw te voet te verkennen. Na wat gevechten bereikte ik de uitgang, waar ik na een paar passen een upgrade voor een Mech vond. Maar mijn Mech stond nog een eind verder op. Had ik nou iets gemist? Moest ik terug om die Mech mee te nemen of was het de bedoeling dat ik nog te voet verder ging?

Het probleem met zo'n gevoel is dat het me uit de fantasie van het spel haalt. Ik ga me afvragen wat de maker in gedachten had. Terwijl ik me af wil vragen wat ik zelf de beste optie vind.

Misschien moet ik Lost Planet gewoon nog een beetje beter leren kennen. We zien het wel. Mijn volledige review volgt over niet al te lange tijd.

Zelda: Twilight Princes

De Zelda spellen waren altijd al een klasse apart. Met Twilight Princes heeft Nintendo zonder twijfel het beste deel tot nu toe afgeleverd. En dat was voor ons een hele opluchting. We waren doodsbenauwd dat de Wii besturing het spel om zeep zou helpen. In tegendeel: het besturen van de held Link ging nog nooit zo vlekkeloos. Zwaardgevechten, katapult schieten en paardrijden (soms alle drie tegelijk), het gaat zonder enig probleem. Beter dan ooit, zelfs. Als Link moet je een groot aantal kerkers doorkruisen om uiteindelijk de wereld te redden van de boze machten van een schemerwereld. Twilight Princes bevat schitterende kerkers met vele hersenkrakende puzzels en fantasierijke vijanden. Het spel is bovendien gigantisch. Ter indicatie: aan het eind van de eerste tempel hadden we er tien uur op zitten. Er zijn meer dan acht tempels. Genoeg spelplezier voor maanden, dus. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de mogelijkheid om te vissen: bijna een spel op zich! Deze korte recensie doet geen recht aan dit geweldige spel. Zelda moet je beleven.

Call of Duty 3

Je bestuurt in Call of Duty 3 om beurten vier soldaten tijdens verschillende veldslagen. Je doel: Parijs bevrijden van de Nazi’s. De game bevat vele hectische gevechten en geeft een heel realistisch beeld van een gevecht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Wij beleefden al veel plezier aan de 360 versie. Het was daarom even wennen aan de besturing met de Wii afstandsbediening. Je richt deze als was het je wapen. Met de stuurknuppel van de Nunchuck loop je. Dat werkt, maar is in het begin echt een kwestie van oefenen. Meer dan eens verlangden we terug naar de 360 controler. Toch blijkt na een uurtje dat het systeem prima functioneert en iemand die het spel voor het eerst speelt heeft, denken wij, veel minder problemen met de afstandsbediening. Grafisch is de game goed verzorgd, maar duidelijk minder gedetailleerd dan de 360 versie. Ook ontbreekt (heel jammer) de mogelijkheid om via internet te spelen. Call of Duty blijft een spannende game met veel hectische strijdmomenten. Heb je alleen de Wii dan is het de aanschaf zeker waard.